Gevangen in Leugens
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
| Inleiding | Ontstaan van het verhaal | Fragment | Research |
Fragment uit Gevangen in leugens
Download hier het stuk, waarin de hoofdpersonen, Éloi en Julia, een koordansact opvoeren.
Inleiding (flaptekst)
Kan hun liefde de oorlog overleven?
Zomer 1914. De Belgische Éloi en zijn Nederlandse partner Julia reizen als koorddansers mee met circus Colombari. Hun leven komt abrupt tot stilstand als de oorlog uitbreekt en hen uit elkaar scheurt. Het eens zo hechte duo raakt steeds verder van elkaar verwijderd. Éloi gaat als oorlogsvrijwilliger naar het front, terwij Julia in Engeland een opleiding krijgt als spionne.
Hun paden kruisen elkaar weer in Antwerpen. Maar oorlog verandert een mens. Éloi kampt met zijn eigen demonen, en Julia is niet langer het onschuldige, volgzame meisje dat alles doet wat hij zegt. Is er een kans om hun band te herstellen?
In haar historische romans combineert Femke Roobol uitgebreid historisch onderzoek met levensechte personages en spannende verhaallijnen. Voor Gevangen in leugens dook ze in het leven in het Vlaams-Nederlandse grensgebeid tijdens de Eerste Wereldoorlog.
Ontstaan van het verhaal
Waarom trekt het ene onderwerp meer dan het andere? Wat geeft de doorslag om nu net dit ene verhaal te schrijven? Dat kan verschillende redenen hebben. De ene keer is er een duidelijke aanleiding voor het schrijven van een bepaald verhaal, een andere keer is het moeilijker uit te leggen.
Ik heb altijd een aantal onderwerpen in mijn hoofd. Sommige staan al een tijdje in mijn computer. Deze moeten nog een beetje rijpen voordat ik weet wat ik er precies mee wil. De eerstvolgende roman is meestal het verhaal dat op dat moment het hardste trekt als ik klaar ben met zijn voorganger. Soms ben ik gefascineerd door een bepaalde periode of een historische figuur uit de geschiedenis, soms ontstaat een verhaal in mijn hoofd en komt daar als vanzelf een periode bij.
Gevangen in leugens begon met een fascinatie voor de Eerste Wereldoorlog. Ik was al jaren geïnteresseerd in dat tijdperk, maar ik had nooit een verhaal kunnen bedenken waarin Nederland ook een grote rol speelde. En ik schrijf het liefst over Nederlandse geschiedenis, of in ieder geval over geschiedenis waarin ook ons land een aandeel in heeft gehad. Of het moet iets zijn dat heel veel mensen kennen; zoals een verhaal over de Vikingen dat al jaren in mijn computer staat, net als een uitgewerkt plot met Jeanne D’Arc in de hoofdrol. Wellicht worden deze onderwerpen ooit nog eens verwerkt in een boek, je weet maar nooit.
Toen ik mijn debuutroman De laatste winter schreef, had ik net de televisieserie In Europa van Geert Mak gezien, met daarin een aflevering over de Eerste Wereldoorlog. Over de generatie jonge mannen die was weggevaagd, over de soldaten die verminkt en psychisch kapot terugkwamen uit de loopgraven. Over het enorme aantal slachtoffers, de kapotgeschoten steden, de kraters in het landschap. De shell shock, de psychische problemen die de teruggekeerde soldaten hadden als gevolg van de traumatische gebeurtenissen op het slagveld. Oorspronkelijk wilde ik dan ook een verhaal over deze oorlog schrijven, maar ik liet het idee varen, omdat ik wist dat Nederland neutraal was geweest in 1914-1918.
Ik wist toen nog niet dat er langs de grens met Vlaanderen een hele wereld aan vertellingen lag. Dus ik parkeerde mijn wens om over de Eerste Wereldoorlog te schrijven en gebruikte in plaats daarvan de Tweede Wereldoorlog voor mijn verhaal over Anna en Maarten in De laatste winter.
Jaren later stuitte ik op informatie over smokkel en spionage in de grensstreek tussen Nederland en België. Langzaam ontstond het verhaal over Éloi en Julia.
Ik wilde graag schrijven over twee hoofdpersonen die een duo vormden dat door de oorlog uit elkaar werd gedreven. Twee mensen die aan de onderkant van de samenleving bungelden. Geen mensen die ergens een hoge functie hadden bij een ministerie en zo gemakkelijk aan geheime informatie konden komen. Twee avontuurlijke jonge mensen met een drang naar reizen. Ik las ergens in de research iets over een duo met een circusact dat in Engeland spioneerde en zo duurde het niet lang voor het verhaal over twee koorddansers was geboren.
In het verhaal is het ook belangrijk dat zelfs al lijkt een situatie zwart-wit, dit in de praktijk niet zo gemakkelijk is. Het is met die reden dat ik hoofdpersoon Éloi sympathie en vriendschap laat voelen voor de Duitser Alexander Westrich. Veel vaker is de situatie waarin we terechtkomen een grijs gebied en valt het niet mee wat we moeten kiezen.
Of we worden gedwongen een kant uit te gaan waarvan we van tevoren hadden gedacht dat we dat nooit zouden doen. Het is ook een verhaal geworden over onafhankelijkheid, in balans zijn, zonder te steunen op iemand anders. Erachter komen dat vanuit die vrijheid je elkaar toch nodig kunt hebben, of zelfs liefhebben.